armhistory | Ժամանակ: Չորեքշաբթի, 27.04.2011, 13:01 | Հաղորդագրություն # 1 |
Գեներալիսիմուս
Խումբ: Ադմինիստրատորներ
Նամակներ: 360
Պարգևներ: 3
Հեղինակություն: 14
Ստատւոս: Օֆֆլայն
| Երբ երեկոն իջավ, որպես հոգնած ճամփորդ, Եվ փոշեպատ նստեց տանիքների վրա,- Ես սենյակս մտա իմ խոհերի ճամփով Եվ հանեցի երգերըս մի երեկո գրած: Ես հանեցի երգերըս ու կարդացի կրկին Պատմություններ, հուշեր մի ավերված հոգու, Եվ խորշեցի ես ինքըս իմ հուսահատ երգից, Եվ ամոթի թախիծն էր իմ ճակատին չոքում,- Երբ տողերի միջից իմ երգերի, իմ այդ Մի երեկո գրած նվագների տակից Հառնեց հանկարծ, նայեց ու ժպիտով ժլատ Ինձ ողջունեց նազով արդեն մեռած մի կին: Ու տողերիս միջից ինձ պարզեցին երկու Նախատինքի սրեր` երկու աչքեր մեռած, Հետո սրբեց ճակատըս նա իր նրբին ձեռքով, Եվ խո՜ր հանգիստ իջավ իմ աչքերի վրա: Նա ինձ ասաց, այդ կինը, իմ տողերի միջից. « - Արիացի՛ր, ընկե՛ր իմ, ամրապնդվի՛ր ոգով, Մաքրի՛ր հոգնած քո սիրտը կարոտներից չնչին, Որ վերանա խավարը քո հուշերին չոքող:- Թե հիշատակն իմ թանկ է դեռ քո սրտին հիմա, Թե ուզում ես, որ հուշըս չխավարի քո մեջ,- Կրի՛ր պայծառ անունըդ մարտիրոսի նման, Եղիր ոգով անդու՛լ դու, ու մաքառող, ու մեծ»․․․ Օ, հարազա՛տ ընկեր իմ, իմ բարեկա՛մ, իմ քու՛յր, Անվերադարձ անցած հերոսակա՛ն իմ կին,- Ահա կրկի՛ն արև է իմ խավարած հոգում Եվ կենսատու ժպիտ է իմ տարամերժ դեմքին:- Երբ դադարեց քո ձայնը այն երեկո - հանգիստ Ես շոյեցի ճակատըս ու վառեցի կրակ, Եվ հանձնելով իմ կյա՛նքը հերոսական կամքիդ՝ Ես այրեցի երգերըս մի երեկո գրած․․․ 1929
Բարի գալուստ ARMhistory.ru
|
|
| |