| armhistory | Ժամանակ: Ուրբաթ, 29.07.2011, 04:30 | Հաղորդագրություն # 1 |
 Գեներալիսիմուս
Խումբ: Ադմինիստրատորներ
Նամակներ: 360
Պարգևներ: 3
Հեղինակություն: 14
Ստատւոս: Օֆֆլայն
| Մի մարդ կալից գրաստով գարի Էր կրում տուն: Եվ քուռակը մոր հետ գնում Էր ու ետ դառնում: Իսկ տանը, ուր կրում Էին գարին, մի խոզ կար կապած, որին գիրացնում Էին: Գարին նրանից անպակաս Էր, որպեսզի ուտի և գիրանա: Քուռակն ասաց մորը.
— Ինչո՞ւ համար այն խոզը առանց աշխատանքի ուտում Է գարին, որ մենք կրում ենք մեծ դժվարությամբ, իսկ մեզ, որ չարչարվում ենք, օրը մի անգամ են գարի տալիս: Մայրն ասաց.
— Լսիր, որդյակ, մի շաբաթ ևս համբերիր, ես քեզ պատասխան կտամ ու քո աչքով կտեսնես: Մի շաբաթ հետո Էշը և քուռակը բեռով տուն Էին գալիս: Քուռակը մորից առաջ Էր գնում և լսեց ուժեղ խռնչոցի ձայն, որովհետև խոզը մորթում Էին: Քուռակը խրտնեց և ետ փախավ դեպի մայրը: Մայրն ասաց.
— Ի՞նչ եղավ քեզ, որդյակ, որ սոսկում ես. մի վախենար խոզից, որովհետև նրանից գարու հաշիվ են ուզում: Դարձյալ եկան կալը՝ գարի կրելու: Եվ երբ բարձված վերադարձան տուն, քուռակը բարձրացնելով ոտքի սմբակը, մորն ասաց.
— Ո՛վ մայր, տես թե ոտքիս չի՞ փակչել գարու մի հատ, որ ինձնից Էլ հաշիվ ուզեն, ինչպես խոզից:
Բարի գալուստ ARMhistory.ru
Ուղերձը խմբագրվում է armhistory - Ուրբաթ, 29.07.2011, 04:30 |
| |
| |
