Շուրջ 2,5-3 միլիոն տարի առաջ երկրագնդի վրա առաջացավ մարդու նախնին, որին ընդունված է կոչել նախամարդ։ Հնագույն մարդիկ ապրել են տաք երկրներում, ինչպես օրինակ Արևելյան Աֆրիկայում, որտեղ պեղումների ժամանակ հայտնաբերվել են մարդկանց գանգեր և ոսկորներ։ Հին մարդը շատ էր հիշեցնում կապկի։ Նա կոպիտ դեմք ուներ, ճապաղ քիթ, դուրս ցցված ծնոտ և հետ գնացած ճակատ։ Նրա քայլվածքը դեռ ուղիղ չէր և ցատկեր էր հիշեցնում, ձեռքերը երկար էին և կախվում էին ծնկներից ցած։ Նրա մոտ դեռ գերակշռում էին կենդանատիպ գծերը։ Հին մարդիկ շփվում էին միմյանց հետ ինչպես կենդանիները՝ արձակելով տարբեր հնչյուններ։ Նրանց ուղեղն ավելի մեծ էր, քան կապկինը, բայց շատ ավելի փոքր, քան ժամանակակից մարդունը։

Նախամարդը, տարածվելով աշխարհով մեկ, հաստատվում է նաև Հայկական լեռնաշխարհում, որը վերածվում է նրա օրրաններից մեկի՝ գիտնականների կողմից ստանալով «Հայկական միջանցք» անունը։ Բնության դեմ մաքառելով՝ հին մարդիկ աստիճանաբար անցնում են աշխատանքային գործունեության, որի ընթացքում կատարելագործվում է նրանց քայլվածքը, արտաքին տեսքը և ուղեղի կառուցվածքը։ Մարդիկ ապրում էին խմբերով, որոնք գիտնականների կողմից ստացել են մարդկային հոտ անունը։ Մարդկային հոտի անդամները, մեծից փոքր, զբաղվում էին հավաքչությամբ՝ ամբողջ օրը ուտելիք փնտրելով։ Նրանք ուտում էին արմտիք, պտուղներ, հատապտուղներ և թռչունների ձվեր։