1938թ. Ամենայն հայոց կաթողիկոս Խորեն Մուրադբեկյանի սպանությունից հետո ԽՍՀՄ իշխանություններն արգելեցին նոր կաթողիկոսի ընտրությունը։ Կաթողիկոսական տեղապահ նշանակվեց Գևորգ արքեպիսկոպոս Չորեքչյանը։ Պատերազմի ընթացքում, ելնելով մի շարք քաղաքական նկատառումներից, Ստալինը որոշ չափով վերանայեց եկեղեցու նկատմամբ տարվող քաղաքականությունը։ Նա թերևս հարկադրված էր այդ հարցում հաշվի նստել նաև իր դաշնակիցների հետ, մանավանդ որ ԱՄՆ-ի նախագահ Ռուզվելտը ջերմեռանդ հավատացյալ էր։ Խորհրդային զորքերը սեփական տարածքները ազատագրելուց հետո պատրաստվում էին մտնել եվրոպական երկրներ, որոնց կյանքում զգալի էր եկեղեցու նշանակությունը։ Ստալինի առնչությունները տարբեր եկեղեցիների ներկայացուցիչների հետ վերսկսվեցին պատերազմի վերջին տարիներին։ Հայ առաքելական եկեղեցին պատերազմի ամբողջ ընթացքում բովանդակ հայությանը կոչ էր անում պայքարել ֆաշիզմի դեմ։ Նրա կողմից կազմակերպված հանգանակության շնորհիվ ստեղծվեց տանկային շարասյուն և ուղարկվեց ռազմաճակատ։ ԽՍՀՄ ղեկավարությունը միջազգային հարաբերություններում փորձում էր օգտագործել հայկական սփյուռքի ազդեցությունը։ Այդ նպատակով 1945թ. ապրիլի 19-ին Ստալինն ընդունեց հայոց կաթողիկոսի տեղապահ Գևորգ արքեպիսկոպոս Չորեքչյանին։ Վերջինս Խորհրդային Միության ղեկավարին ներկայացրեց հայկական հողերի վերադարձի, սփյուռքահայերի հայրենադարձության հարցերը և խնդրեց թույլատրել ազգային-եկեղեցական ժողով հրավիրել՝ կաթողիկոս ընտրելու համար։ 1945թ. ազգային-եկեղեցական ժողովին մասնակցելու համար Խորհրդային Միությունից և աշխարհի 15 երկրներից ժամանեցին 111 պատգամավորներ։ Հունիսի 16-ին Էջմիածնում իր աշխատանքը սկսեց ազգային-եկեղեցական ժողովը, որը արքեպիսկոպոս Գևորգ Չորեքչյանին ընտրեց Ամենայն հայոց կաթողիկոս։
| 
