Պսակ-պսակադրություն.բոլորիս էլ հայտնի է այս խորհրդի կատարումը, սակայն մեզանից քչերին է հայտնի դրա իմաստը: Փորձենք մեկնաբանել այն ամբողջությամբ. -Տեր ես, որդյակս,- հարցնում է քահանան փեսացուին: -Տեր եմ,-պատասխանում է նա: -Հնազանդ ես զավակս,- հարցնում է քահանան հարսին: -Հնազանդ եմ,- պատասխանում է հարսը: Քահանայի ու նորապսակների այս երկխոսությունը տեղի է ունենում եկեղեցում` պսակադրության ժամանակ, որի խորհրդով փեսան ու հարսը ամուսնանում են և կազմում ընտանիք: Պսակադրությամբ նորապսակները աստվածային օրհնություն են ստանում իրենց նորաստեղծ ընտանիքի համար: Պսակադրության արարողության ժամանակ` վերն ասված խոսքերից հետո, քահանան թույլատրում է նորապսակներին մատանիներ փոխանակել: Փեսացուի ու հարսի մատներին դրվող մատանիները նրանց միության անխախտ լինելու նշաններն են: Թագերը, որոնք դրվում են նորապսակների գլխին, նշանակում են, որ համատեղ ամբողջ կյանքի ընթացքում պահպանեն հավատարմությունը պսակադրության ուխտին: Միևնույն բաժակիցգինի խմելը նշանակում է, որ կյանքի և ուրախության, և դժվարությունների ժամանակ նրանք պետք է լինեն անբաժան: Պսակի խորհուրդը արվում է քահանայի կողմից: Ժողովրդի ներկայությամբ քահանան ամուսնացող զույգին հարցնում է` իրենց կամքով են եկել պսակվելու: Դրական պատասխան ստանալուց հետո նա միացնում է նորապսակների աջ ձեռքերն ու ճակատները և օրհնում նրանց միությունը:
