Առած-Ասացվածքներ - 21 Июня 2011 - Հայոց պատմություն - Հայոց պատմություն -Armenian History-История Армении

Գայլի անունն է դուրս եկել,աղվեսը աշխարհը քանդեց:
գայլը երբեք չի կշտանա:
Գիտուն աղվեսը երկու ոտքով թակարդ կընկնի:
Գիտունի հետ քար քաշի,անգետի հետ փլավ մի կեր:

Գիշերը սուփրեն թափ չեն տա:
Գործ անելիս թողնեմ փախչեմ,հաց ուտելիս` գամ ու նստեմ:
Գործը վաղվան մնաց,իմացիր` կորավ,գնաց:

Դատարկ կուժը եկավ առաջս`գործս ձախ կգնա:

Ելած սիրտը,վարար գետը մեկ է:

Զուլում անողը զուլումի կգա:

Էշը մնաց` բզե,գնա,ձին մնաց` թող,գնա:

Էշն իր զռոցով է հիանում:

Թրի կտրածը կլավանա,լեզվի կտրածը չի լավանա:

Ժեռ քարը լավ է,քան անգութ սիրտը:

Իշից բռնացրու,որ ձիուն հասնես:
Իշին նստի իշվոտ է,ձիուն նստի` ձիավոր է:
Ինչ որ ցանես,էն կհնձես:

Ինչ քար վերցնես` տակից դուրս կգա:
Ինքը չկա թիզ ու կես,արմունքը գազ ու կես:
Ինչ գա մարդու գլխին`իր խելքից է:
ԻՆչ որ ուզում արա.Պուղին Պետրոս չի դառնա:
Ինչ,որ անես առաջդ կգա:

Ինչը ծանր ես տարել,քաղցր է պատմելը:

Լավ ձին ու լավ զենքը մուրազ են:
Լեզու կա դեղ է,լեզու կա`մկնդեղ:
Լավ կանես`քեզ կանես,վատ կանես`քեզ կանես:

Լավ գլուխ չունեցողը,լավ ոտքեր կունենա

Խոզին ինչքան պատիվ անես,վերջը դանակն է նրա ջանը:

Խաչն քոնն է,զորությունն էլ դու գիտես:
Խոզի գլուխը սեղանին են դրել,գլորվեր աղբն է ընկել:
Խոզն իր խոզություն չի թողնի:
Խողը աղաչանքվ կորկի սրտից դուրս չի գա:
Խոզից ոչ մատաղ կլինի,ոչ էլ մածուն:
Խելքը մեծ ու պստիկ չի հարցնում:

Խոսքը բերնիդ մեջ էփի,նոր ասա:

Խոզի քթին ադամանդ չի սազի:

Ծառի տակին պառկելով`,բերանդ տանձ չի ընկնի:
Ծիծեռնակը տանը շինութոյւն է,ծիտը տանը ավերություն է:

Կատու չեղած`մուկ կբռնի:

Կատվին կտրիցն ել գցես,մեջքը գետնին չի առնի:
Կատուն քացախ է խմել:
Կատվի քիթը հոտ է առել:
Կատուն թաթիկներով երեսը լվաց,գիտցիր,որ անձրև պիտի գա:
Կատուն Քրիստոսի աղլուխն է:

Կարկուտը ծեծած տեղն է ծեծում:
Կյանքին այդքան լուրջ մի վերաբերվեք, միևնույնն է կենդանի դուրս չեք գա այնտեղից:

Կուշտը սովածի վիճակը չի հասկանա:

Հիմարը տալիս է,խելոքն էլ առնում:
Հարևանիցդ ցանկացիր մի կով,որ աստված քեզ տա երկու կով:
Հարամ ուտողղի մեկը երկուս չի լինի:
Հարամ վաստակը մրրիկը կտանի:
Հասկացողին`մին,չհասկացողին`հազար ու մին:

Ձինդատարկ տոպրակին չի մոտենա:
Ձվի գողը ձիել կգողանա:
Ձիու աքացուն ձին կդիմանա:
Ձիուց ընկնողը չի վնասվի,իշից ընկնողը`կվնասվի:

Ձին նստավ` աստված մոռացավ,ձիուց իջավ`ձին մոռացավ:
Ձեթը`ճրագին,խունկը`կրակին:
Ձախ ձեռով հաց ուտելը ջանին չի կպչի:

Ձեռքդ կեռա,հաջողություն պիտի գա:

Մունջ կատուն շատ մուկ կբռնի,քան խոսողը:

Մարդ կա` հազար արժե,հազա կա մեկ չարժե:
Մարդու քաշածը իր խելքից է:
Մինչև յոթ դուռ չծեծես,մեկը չի բացվի:

Մինչև խելոքը կմտածի,գիժը գետը անց կկենա:
Մի ունեցիր հարյուր դահեկան,
այլ ունեցիր հարյուր բարեկամ:
Միսն ու ձուկը մի պղնձում չեն եփի:
Մինչև ամպը չգոռա, անձրև չի գա:

Նմանը նմանին կսիրի:

Նույն ծաղկից օձը թւյն կշինի,մեզուն մեղր:

Շանը շապիկ կհագցնի,կատվին` վարտիք:
Շան պոչը կտրելով` անմեղ գառ չի դառնա:
Շատ համ ուներ,խանձահարման էլ վրան տվեց:

Շատի հետևից ընկոնղը` քիչն էլ կկորցնի:
Շատ պարծեղոցը շուտ ցած կընկնի:
Շան պոչը յոթը տարի կաղապար դրին,էլի են կեռ պոչն է:
Շան բնի կողքին աղվես չի ապրի:
Շան հետ ընկերացիր,փետը ձեռիցտ մի գցիր:
Շունը իր տիրոջ վրա չի հաչի:
Շունը պառկել է սելի հովին,գիտի իր հովն է:
Շատ հաչան շունը ոչխարին գել կբերի:
Շաքարը շան բերանն է:

Շան անունը տուր,փետը վերցրու:
Շանը դարբին արին,առաջ իրենը զոդեց:
Շնից լակոտ վերցրու,ոչխարից` գառ:
Շունը շան միս չի ուտի:
Շունն իրենց դռանը ղոչաղ կլինի:
Շունը շինականի պահապան ընկերն է:
Շունը հավատարիմ է,կատուն` գող:
Շունը կաղալով չի սատկի:
Շունը հաչելով կմեծանա:
Շունը կհաչի,քարավանը կքոչի:

Ոչ մարդանման,ոչ մարդահավան:

Ով ինչ անի` իրեն կանի:

Ոսկոր բերող շունը` ոսկոր էլ կտանի:
Որտեղ երկու շուն լծեն.դու էնտեղ սելվոր կլինես:
Ով ալարի,ոչ դալարի:

Չարությունը չարություն կբերի:
Չար աչքը քարն էլ է ճաքացնում:

Պուճուր մարդիկ մեծ երազ կտեսնեն:

Ջրի բերածը ջուրն էլ կտանի:

Սև շունը չի սպիտակի:
Սևին օճառն ինչ անի,խևին խրատն ինչ անի:

Սատանայից յոթ օր շուտ է ծնվել:

Սառած օձը առաջ տաքացնողին կկծի:

Սերը աթարին էլ է կպնում:

Վազող ձիու գլխին չեն զարկի:

Տախտակը կապաս է:
Տանձն ինձ,խնձորն ինձ,սերկևիլն էլ սիրտս կուզի: