(1120–ական թթ, գ. Գանձակ, այժմ՝ Գյանջա, Ադրբեջան – 1213, Նոր Գետիկ, այժմ՝ Գոշ գյուղ, Հայաստան) ― հայ մտածող–գիտնական, օրենսդիր, առակագիր, մանկավարժ, հասարակական գործիչ։
Մխիթար Գոշի առականերով 12–րդ դարի հայ գրականության մեջ մուտք է գործել ժողովրդական բանարվեստի տեսակը՝ առակը, որն իր հետ բերել է նաև ժողովրդական ոգի ու մտածողություն, ազդարարելով գրականության աշխարհականացման մի կարևոր փուլ։
Մ. Գոշի իմաստության համբավն այնքան է հռչակվել, որ շատերը հեռավոր վայրերից եկել են աշակերտելու նրան։ Նա մեծ հեղինակություն է վայելել ոչ միայն մտավորականների, այլև ժամանակի քաղաքական ու պետական գործիչների շրջանում, եղե
... ՇԱՐՈՒՆԱԿՈՒԹՅՈՒՆ>>>
Դավիթ Անհաղթ (ծն. և մահ. թթ. անհայտ)՝ V–VI դարերի հայ փիլիսոփա, նեոպլատոնականության հետևորդ։ Հին հայկական փիլիսոփայության աշխարհիկ ուղղության հիմնադիր, հունաբան դպրոցի գլխավոր գործիչներից։
Կյանքը
Դավիթ Անհաղթի մասին պահպանվել են շատ քիչ տեղեկություններ։ Ըստ հին հայկական աղբ
... ՇԱՐՈՒՆԱԿՈՒԹՅՈՒՆ>>>
